Το ξεκίνημα
ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ της οικογένειας Θεοχαράκη, ξεκίνησε ο Νίκος Θεοχαράκης το 1924
στον Πειραιά. Κανείς δεν θα φανταζόταν ότι ένα συνεργείο που πουλούσε καύσιμα και ανταλλακτικά αυ-
τοκινήτων, θα μετατρεπόταν στη μεγαλύτερη εισα-γωγική εταιρεία αυτοκινήτων, την πρώτη μάλιστα που
έγινε συναρμολογητής των αυτοκινήτων Nissan στην Ελλάδα. Το 1937 ο ιδρυτής της εταιρείας ξεκινά την πα-
ραγωγή φρένων αυτοκινήτων και ταπετσαριών. Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος,
όμως, σταματά αυτήν τη δρα-
στηριότητα. Την ίδια περίοδο η οικογένεια Θεοχαράκη κατέχει και λειτουργεί έναν στόλο λεωφορείων.
Μετά το τέλος του πολέμου η εταιρεία του Θεοχαράκη εισέρχεται και στα λάστιχα αυτοκινήτων, αυ-
τήν τη φορά αντιπροσωπεύοντας, όμως, την ιαπωνική εταιρεία «Yokohama Rubber Company». Εκτός από
την αντιπροσωπία μαζί με τους Ιάπωνες δημιούργησε μια κοινή εταιρεία, της οποίας η κύρια δραστηριό-
τητα ήταν η διανομή ελαστικών της «Yokohama».
Ετος-ορόσημο στην ιστορία της εταιρείας «Θεοχαράκη» ήταν το 1961, όταν ανέλαβε την αποκλειστική δια-
νομή των αυτοκινήτων Nissan στην Ελλάδα.
Για εκείνη την εποχή η αντιπροσώπευση μιας ιαπωνικής βιομηχανίας αυτοκινήτων ήταν κυριολεκτικά
επίτευγμα- επιτυχία που χρεώνεται αποκλειστικά στον Νίκο Θεοχαράκη- καθώς η οικογένεια έγινε ο πρώτος
αντιπρόσωπος της εταιρείας «Nissan» στην Eυρώπη.
Και τα δυο παιδιά του ιδρυτή της επιχείρησης ασχολήθηκαν από πολύ νωρίς με την οικογενειακή επιχεί-
ρηση. Ο κ. Β. Θεοχαράκης γεννήθηκε το 1930 στον Πειραιά και από 17 χρόνων ασχολήθηκε με την οικογενει-
ακή επιχείρηση, όπως και ο αδελφός του ο Ιωάννης, ο οποίος θεωρείτο ως ο άνθρωπος που προχώρησε ση-
μαντικά την οικογενειακή εταιρεία.
Η «σημαία» του Ομίλου
Ακολουθώντας την ίδια πρακτική -που ξεκίνησανμε την εταιρεία «Yokohama»- προχώρησαν στην ίδρυ-
ση μιας κοινής εταιρείας διανομών και με τη «Nissan».Μέσα σε λίγα χρόνια αυτή η κοινή εταιρεία έγινε η
εταιρεία «σημαία» του ομίλου εταιρειών «Θεοχαράκη». Σ’ αυτό συνέβαλαν τόσο η ποιότητα των αυτοκι-
νήτων Nissan, αλλά και οι ιδιαίτερα ανταγωνιστικές τιμές. Μεγάλη εμπορική επιτυχία ήταν τα περίφημα ημι-
φορτηγά Datsun, πριν αλλάξει το brand σε Nissan.
Οι φθηνές τιμές ήταν ένα κίνητρο για χιλιάδες μικροπωλητές που ξεκίνησαν την εμπορική τους δραστη-
ριότητα με τα αυτοκίνητα Nissan και Datsun. Tην ίδια στιγμή, όμως, οι Θεοχαράκηδες συνέδεαν το όνο-
μά τους με τη «Nissan»κι αυτό ήταν ό,τι καλύτερο για τη μετέπειτα εξέλιξη του ομίλου. Το 1976 ο
όμιλος εισέρχεται και στη ναυτιλία δημιουργώντας την εταιρεία «Teo Shipping», η οποία σήμερα
διαχειρίζεται έναν στόλο από φορτηγά πλοία ξηρού φορτίου και πλοία μεταφοράς container. Tην ίδια
χρονιά, όμως, ιδρύεται και η «Teocar» που παρήγαγε τα Cargobeds για τα Nissan pickups, στην ίδια περιο-
χή μάλιστα όπου υπήρχε το παλαιό εργοστάσιο φρένων. Δυο χρόνια μετά, η ίδια εταιρεία ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την παρα-
γωγή των αυτοκινήτων στον Βόλο. Είκοσι χρόνια μετά την αντιπροσωπία της «Νissan», το 1980,
ήταν ένα έτος - καμπή για τον όμιλο εταιρειών «Θεοχαράκη». Την ηγεσία της εταιρείας αναλαμβάνει
ο κ. Βασίλης Θεοχαράκης, ύστερα από τον θάνατο του αδελφού του Ιωάννη.
Τον Φεβρουάριο του 1980 στον Βόλο ξεκίνησε η παραγωγή του πρώτου αυτοκινήτου από τη «Θεοχα-
ράκης». Η δραστηριότητα ήταν επαναστατική τόσο για την εποχή όσο και για το αντικείμενο δραστηριό-
τητας, έστω κι αν επρόκειτο για συναρμολόγηση αυτοκινήτων. Η μονάδα του Βόλου λειτούργησε για δε-
καπέντε χρόνια (1995) και σε αυτήν την περίοδο παρήχθησαν περίπου 170.000 αυτοκίνητα ή ημιφορτη-
γά. Συγκεκριμένα, το εργοστάσιο του Βόλου συναρμολόγησε τρεις γενιές αυτοκινήτων Νissan (2 Sunny
και Cherry).
Την ίδια χρονιά, το 1995, οι συνθήκες στην αγορά αυτοκινήτου άλλαξαν δραματικά και η παραγωγική
εταιρεία του Βόλου δεν θα μπορούσε να αντέξει στονανταγωνισμό. Σύμφωνα με πηγές της αγοράς, ο λόγος για
τον οποίο έκλεισε το εργοστάσιο ήταν το γεγονός ότι δεν εξασφάλισε κάποια σημαντικά συμβόλαια και
επιδοτήσεις από το κράτος, ώστε να μπορεί να διατηρήσει τη μονάδα συναρμολόγησης. H«Νissan» εκτός από τη
σημαντική θέση της στην αγορά αυτοκινήτου, ήταν η πρώτη εταιρεία η οποία επένδυσε 7,6 εκατ.
ευρώ στα κέντρα διανομής και εκπαίδευσης αυτοκινήτου. Ο ίδιος ο κ. Θεοχαράκης στο παρελθόν έχει
προβλέψει ότι μελλοντικά θα δημιουργηθούν σούπερ
μάρκετ αυτοκινήτων και συνεπώς δεν θα έχει και νόη-
μα να εισάγεις συγκεκριμένη μάρκα αυτοκινήτων.
Η ιδέα για τράπεζα στον Βορρά
ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 1991 μια ομάδα επιχειρηματιών υπό
τον αείμνηστο τραπεζίτη Αναστάσιο Μπούμη ιδρύουν
την Εγνατία Τράπεζα. Πρώτος στην ομάδα των επιχει-
ρηματιών, όπως το συνήθιζε, ο κ. Βασίλης Θεοχαρά-
κης, ο οικογενειακός του φίλος και επιχειρηματίας κ. Νί-
κος Μαμιδάκης, ο βορειοελλαδίτης επιχειρηματίας κ.
Αλέξανδρος Μπακατσέλοςκαι ο εφοπλιστής κ. Κων-
σταντίνος Κομνηνός.
Η Εγνατία στηρίχθηκε στην ιδέα να στηθεί μια τράπεζα η οποία θα βασιζόταν στο διπολικό σύστημα
(βορράς - νότος ), όπως στη γειτονική Ιταλία. Δηλαδή, να δημιουργούσαν μια τράπεζα στο κέντρο του ελλη-
νικού βορρά, η οποία στη συνέχεια από την κερδοφορία της θα επεκτεινόταν στην υπόλοιπη Ελλάδα. Γι’
αυτόν τον λόγο η πρώτη έδρα της τράπεζας βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε με δραστηριοποίηση στις
αγορές μεγάλων ιδιωτών πελατών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ενώ ταυτόχρονα διέθετε πα-
ρουσία και στις μεγάλες επιχειρήσεις και τη ναυτιλία.Η τράπεζα εισήλθε από τις πρώτες στην ηλε-
κτρονική τραπεζική και κατάφερε να ανταποκριθεί στις εξειδικευμένες απαιτήσεις των πελατών της. Χρη-
σιμοποιώντας, όμως, τις εισαγωγικές εταιρείες αυτοκινήτων, η Εγνατία Τράπεζα απέκτησε σημαντικά με-ρίδια στην αγορά κα-
ταναλωτικών δανείων για αυτοκίνητα, τα οποία τώρα είναι το δέλεαρ για τις μεγάλες τράπεζες. Εξι χρό-
νια μετά την ίδρυσή
της η Εγνατία διεκδί-
κησε μια επίσης μι-
κρότερη τράπεζα, την
Τράπεζα Κεντρικής
Ελλάδας. Την πρώτη
φορά αυτό έγινε χω-
ρίς επιτυχία. Την επό-
μενη χρονιά, το 1998,
ύστερα από διαγωνι-
σμό η Εγνατία προσφέρει το μεγαλύτερο τίμημα, ύψους 17,3 δισ. δρχ. (51 εκατ. ευρώ) και αποκτά το 51%
της Κεντρικής Ελλάδος.Με την εξαγορά της Κεντρικής, η Εγνατία αύξησε το δίκτυο καταστη-
μάτων της σε εξήντα το 2000 και απέκτησε νέους πελάτες και καταθέτες.
Οι «κόντρες»
Ετσι η Εγνατία Τράπεζα εγινε μια «μικρή», αλλά εξειδικευμένη τράπεζα. Κατείχε σημαντική θέση στην αγο-
ρά καταναλωτικών δανείων για αυτοκίνητα, έτσι δεν είναι περίεργο που μια θυγατρική της «General Electric»,
η «General Capital», ενδιαφέρεται να εισέλθει στην ελληνική αγορά. Η τράπεζα είχε ένα δίκτυο 75 κα-
ταστημάτων, θυγατρικές στα αμοιβαία κεφάλαια, leasing, ασφάλειες αλλά κι ένα πρωτοπόρο σύστημα ηλεκτρονι-
κής τραπεζικής. Στο εξωτερικό η Εγνατία είχε σημαντική παρουσία με καταστήματα στη Ρουμανία.
Οταν ο οικογενειακός φίλος των Θεοχαράκηδων, κ. Μαμιδάκης, πούλησε τα ποσοστά του στην Εγνατία Τράπε-
ζα, κυκλοφόρησαν στην αγορά φήμες για «κόντρες» μεταξύ των βασικών μετόχων στην Εγνατία. Επιχειρη-
ματίας που γνωρίζει τον ιδιοκτήτη της «Νissan» υποστηρίζει ότι «πάντοτε ήθελε να είναι ο απόλυτος κυ-
ρίαρχος στις επιχειρήσεις σε σημείο εγωισμού». Γιαπαράδειγμα, μια γαλλική τράπεζα είχε ενδιαφερθεί για
την Εγνατία, αλλά το γεγονός μάλλον το γνώριζε μόνο
ο κ. Θεοχαράκης. Την ίδια δυσκολία προσέγγισης είχε
και ο τραπεζίτης κ. Ανδρέας Βγενόπουλος,
της Marfin, η οποία απέκτησε το 10% στην Εγνατία
Τράπεζα. Ωστόσο, με το σημερινό management ο κ.
Θεοχαράκης Ειχε καταφέρει να βρει το σημείο «ισορ-
ροπίας» με τους υπόλοιπους μετόχους.Η εγνατία πλέον
ανήκει στον όμιλο MARFIN.
Η εριοϋφαντουργία «Δημητριάδης»
Ακόμη και η εριοϋφαντουργία «Δημητριάδης» προσέφερε κέρδη στον κ. Θεοχαράκη, γιατί γνώριζε να
περιμένει. Ενα άλλο όμως χαρακτηριστικό για το οποίο όλοι τον παραδέχθηκαν στη συμφωνία με τη «Δημη-
τριάδης», είναι η δεινή διαπραγματευτική ικανότητα, η οποία «τσακίζει» τα νεύρα όλων όσοι θέλουν να κάνουν παζάρια μαζί
του. Ο κλάδος των υφασμάτων είχε εισέλθει σε ύφεση και η «Δημητριάδης» εμφανίζει ζημίες. Ο κ. Θεοχα-
ράκης επέμεινε και συνέχισε να χρηματοδοτεί την εταιρεία, η οποία είχε μεταφέρει την παραγωγική της δρα-
στηριότητα εκτός Αθηνών. Βρισκόμαστε στο 1998 και η χρηματιστηριακή άνθιση που ξεκίνησε με την υπο-
τίμηση της δραχμής έχει ανοίξει την όρεξη πολλών.
Οι πρώτοι που πλησίασαν τον κ.Θεοχαράκη στην Ελλάδα για την εξαγορά της «Δημητριάδης» ήταν οι μέ-
τοχοι μιας γνωστής αντιπροσωπίας ιταλικών ενδυμάτων. Ακολούθησε ο κ. Γιώργος Μπατατούδης, χωρίς
ωστόσο να επιτύχει τίποτα αφού οι δύο «εξέπεμπαν» σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος.
Ενδιαφέρον επιδεικνύει και ο επιχειρηματίας κ. Λάζαρος Εφραίμογλου, αλλά τελικώς ο κ. Θεοχαράκης πωλεί
το ακίνητο της εταιρείας στην Αχαρνών στην κατασκευαστική εταιρεία «Stabilton», η οποία ανήκε στον πρώ-
ην εκδότη κ. Μιχάλη Ανδρουλιδάκη.
H νομική, όμως, υπόσταση της εταιρείας διατηρείται, δηλαδή το «κέλυφος» που ενδιαφέρει όλους όσοι θέ-
λουν να εισέλθουν διά της πλαγίας οδού στη Σοφοκλέους. Το 1999 τον κ. Θεοχαράκη πλησιάζει μια ομάδα πρώην
τραπεζιτών, η οποία θέλει να δημιουργήσει έναν όμιλο συμμετοχών.
Υστερα από τις πρώτες διαπραγματεύσεις η μετοχή της «Δημητριάδης» ξεκινά μια ξέφρενη πορεία που ανά-
γκασε την τότε διοίκηση του Χρηματιστηρίου να παρέμβει. Τότε το αφεντικό της «Nissan» αφήνει τη δική του
«πινελιά» στη συμφωνία των μετέπειτα, «Αθηναϊκών Συμμετοχών».
Πληροφορείται ποιοι επιχειρηματίες θα συμμετάσχουν στο σχήμα και εκδηλώνει ενδιαφέρον να παραμείνει
με ένα μικρό ποσοστό στην εταιρεία. «Ως παλαιός επιχειρηματίας, θέλει να είναι πρώτος, να τα ελέγχει όλα και στις
διαπραγματεύσεις είναι σκληρός», αναφέρει επιχειρηματίας που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις. Τελικώς, ο
κ. Θεοχαράκης πωλεί την εταιρεία
στους επιχειρηματίες κυρίους Μίνωα
Κυριακού, Ευάγγελο Μυτιληναίο,
Μιχάλη Παπαέλληνα, Ανδρέα Κο-
ρασίδη. Μια άλλη εταιρεία από την οποία αποκόμισε
σημαντικά κέρδη ήταν η επένδυσή του στην εταιρεία
«Hyatt», ύστερα από προτροπές του επιχειρηματία
κ. Αθανάσιου Λασκαρίδη. Η πορεία της «Ηyatt» ήταν
επιτυχημένη και ο κ. Θεοχαράκης πραγματοποίησε
σημαντικά κέρδη από την πώληση του ποσοστού.
στηριότητα. Την ίδια περίοδο η οικογένεια Θεοχαράκη κατέχει και λειτουργεί έναν στόλο λεωφορείων.
Μετά το τέλος του πολέμου η εταιρεία του Θεοχαράκη εισέρχεται και στα λάστιχα αυτοκινήτων, αυ-
τήν τη φορά αντιπροσωπεύοντας, όμως, την ιαπωνική εταιρεία «Yokohama Rubber Company». Εκτός από
την αντιπροσωπία μαζί με τους Ιάπωνες δημιούργησε μια κοινή εταιρεία, της οποίας η κύρια δραστηριό-
τητα ήταν η διανομή ελαστικών της «Yokohama».
Ετος-ορόσημο στην ιστορία της εταιρείας «Θεοχαράκη» ήταν το 1961, όταν ανέλαβε την αποκλειστική δια-
νομή των αυτοκινήτων Nissan στην Ελλάδα.
Για εκείνη την εποχή η αντιπροσώπευση μιας ιαπωνικής βιομηχανίας αυτοκινήτων ήταν κυριολεκτικά
επίτευγμα- επιτυχία που χρεώνεται αποκλειστικά στον Νίκο Θεοχαράκη- καθώς η οικογένεια έγινε ο πρώτος
αντιπρόσωπος της εταιρείας «Nissan» στην Eυρώπη.
Και τα δυο παιδιά του ιδρυτή της επιχείρησης ασχολήθηκαν από πολύ νωρίς με την οικογενειακή επιχεί-
ρηση. Ο κ. Β. Θεοχαράκης γεννήθηκε το 1930 στον Πειραιά και από 17 χρόνων ασχολήθηκε με την οικογενει-
ακή επιχείρηση, όπως και ο αδελφός του ο Ιωάννης, ο οποίος θεωρείτο ως ο άνθρωπος που προχώρησε ση-
μαντικά την οικογενειακή εταιρεία.
Η «σημαία» του Ομίλου
Ακολουθώντας την ίδια πρακτική -που ξεκίνησανμε την εταιρεία «Yokohama»- προχώρησαν στην ίδρυ-
ση μιας κοινής εταιρείας διανομών και με τη «Nissan».Μέσα σε λίγα χρόνια αυτή η κοινή εταιρεία έγινε η
εταιρεία «σημαία» του ομίλου εταιρειών «Θεοχαράκη». Σ’ αυτό συνέβαλαν τόσο η ποιότητα των αυτοκι-
νήτων Nissan, αλλά και οι ιδιαίτερα ανταγωνιστικές τιμές. Μεγάλη εμπορική επιτυχία ήταν τα περίφημα ημι-
φορτηγά Datsun, πριν αλλάξει το brand σε Nissan.
Οι φθηνές τιμές ήταν ένα κίνητρο για χιλιάδες μικροπωλητές που ξεκίνησαν την εμπορική τους δραστη-
ριότητα με τα αυτοκίνητα Nissan και Datsun. Tην ίδια στιγμή, όμως, οι Θεοχαράκηδες συνέδεαν το όνο-
μά τους με τη «Nissan»κι αυτό ήταν ό,τι καλύτερο για τη μετέπειτα εξέλιξη του ομίλου. Το 1976 ο
όμιλος εισέρχεται και στη ναυτιλία δημιουργώντας την εταιρεία «Teo Shipping», η οποία σήμερα
διαχειρίζεται έναν στόλο από φορτηγά πλοία ξηρού φορτίου και πλοία μεταφοράς container. Tην ίδια
χρονιά, όμως, ιδρύεται και η «Teocar» που παρήγαγε τα Cargobeds για τα Nissan pickups, στην ίδια περιο-
χή μάλιστα όπου υπήρχε το παλαιό εργοστάσιο φρένων. Δυο χρόνια μετά, η ίδια εταιρεία ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την παρα-
γωγή των αυτοκινήτων στον Βόλο. Είκοσι χρόνια μετά την αντιπροσωπία της «Νissan», το 1980,
ήταν ένα έτος - καμπή για τον όμιλο εταιρειών «Θεοχαράκη». Την ηγεσία της εταιρείας αναλαμβάνει
ο κ. Βασίλης Θεοχαράκης, ύστερα από τον θάνατο του αδελφού του Ιωάννη.
Τον Φεβρουάριο του 1980 στον Βόλο ξεκίνησε η παραγωγή του πρώτου αυτοκινήτου από τη «Θεοχα-
ράκης». Η δραστηριότητα ήταν επαναστατική τόσο για την εποχή όσο και για το αντικείμενο δραστηριό-
τητας, έστω κι αν επρόκειτο για συναρμολόγηση αυτοκινήτων. Η μονάδα του Βόλου λειτούργησε για δε-
καπέντε χρόνια (1995) και σε αυτήν την περίοδο παρήχθησαν περίπου 170.000 αυτοκίνητα ή ημιφορτη-
γά. Συγκεκριμένα, το εργοστάσιο του Βόλου συναρμολόγησε τρεις γενιές αυτοκινήτων Νissan (2 Sunny
και Cherry).
Την ίδια χρονιά, το 1995, οι συνθήκες στην αγορά αυτοκινήτου άλλαξαν δραματικά και η παραγωγική
εταιρεία του Βόλου δεν θα μπορούσε να αντέξει στονανταγωνισμό. Σύμφωνα με πηγές της αγοράς, ο λόγος για
τον οποίο έκλεισε το εργοστάσιο ήταν το γεγονός ότι δεν εξασφάλισε κάποια σημαντικά συμβόλαια και
επιδοτήσεις από το κράτος, ώστε να μπορεί να διατηρήσει τη μονάδα συναρμολόγησης. H«Νissan» εκτός από τη
σημαντική θέση της στην αγορά αυτοκινήτου, ήταν η πρώτη εταιρεία η οποία επένδυσε 7,6 εκατ.
ευρώ στα κέντρα διανομής και εκπαίδευσης αυτοκινήτου. Ο ίδιος ο κ. Θεοχαράκης στο παρελθόν έχει
προβλέψει ότι μελλοντικά θα δημιουργηθούν σούπερ
μάρκετ αυτοκινήτων και συνεπώς δεν θα έχει και νόη-
μα να εισάγεις συγκεκριμένη μάρκα αυτοκινήτων.
Η ιδέα για τράπεζα στον Βορρά
ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 1991 μια ομάδα επιχειρηματιών υπό
τον αείμνηστο τραπεζίτη Αναστάσιο Μπούμη ιδρύουν
την Εγνατία Τράπεζα. Πρώτος στην ομάδα των επιχει-
ρηματιών, όπως το συνήθιζε, ο κ. Βασίλης Θεοχαρά-
κης, ο οικογενειακός του φίλος και επιχειρηματίας κ. Νί-
κος Μαμιδάκης, ο βορειοελλαδίτης επιχειρηματίας κ.
Αλέξανδρος Μπακατσέλοςκαι ο εφοπλιστής κ. Κων-
σταντίνος Κομνηνός.
Η Εγνατία στηρίχθηκε στην ιδέα να στηθεί μια τράπεζα η οποία θα βασιζόταν στο διπολικό σύστημα
(βορράς - νότος ), όπως στη γειτονική Ιταλία. Δηλαδή, να δημιουργούσαν μια τράπεζα στο κέντρο του ελλη-
νικού βορρά, η οποία στη συνέχεια από την κερδοφορία της θα επεκτεινόταν στην υπόλοιπη Ελλάδα. Γι’
αυτόν τον λόγο η πρώτη έδρα της τράπεζας βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε με δραστηριοποίηση στις
αγορές μεγάλων ιδιωτών πελατών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ενώ ταυτόχρονα διέθετε πα-
ρουσία και στις μεγάλες επιχειρήσεις και τη ναυτιλία.Η τράπεζα εισήλθε από τις πρώτες στην ηλε-
κτρονική τραπεζική και κατάφερε να ανταποκριθεί στις εξειδικευμένες απαιτήσεις των πελατών της. Χρη-
σιμοποιώντας, όμως, τις εισαγωγικές εταιρείες αυτοκινήτων, η Εγνατία Τράπεζα απέκτησε σημαντικά με-ρίδια στην αγορά κα-
ταναλωτικών δανείων για αυτοκίνητα, τα οποία τώρα είναι το δέλεαρ για τις μεγάλες τράπεζες. Εξι χρό-
νια μετά την ίδρυσή
της η Εγνατία διεκδί-
κησε μια επίσης μι-
κρότερη τράπεζα, την
Τράπεζα Κεντρικής
Ελλάδας. Την πρώτη
φορά αυτό έγινε χω-
ρίς επιτυχία. Την επό-
μενη χρονιά, το 1998,
ύστερα από διαγωνι-
σμό η Εγνατία προσφέρει το μεγαλύτερο τίμημα, ύψους 17,3 δισ. δρχ. (51 εκατ. ευρώ) και αποκτά το 51%
της Κεντρικής Ελλάδος.Με την εξαγορά της Κεντρικής, η Εγνατία αύξησε το δίκτυο καταστη-
μάτων της σε εξήντα το 2000 και απέκτησε νέους πελάτες και καταθέτες.
Οι «κόντρες»
Ετσι η Εγνατία Τράπεζα εγινε μια «μικρή», αλλά εξειδικευμένη τράπεζα. Κατείχε σημαντική θέση στην αγο-
ρά καταναλωτικών δανείων για αυτοκίνητα, έτσι δεν είναι περίεργο που μια θυγατρική της «General Electric»,
η «General Capital», ενδιαφέρεται να εισέλθει στην ελληνική αγορά. Η τράπεζα είχε ένα δίκτυο 75 κα-
ταστημάτων, θυγατρικές στα αμοιβαία κεφάλαια, leasing, ασφάλειες αλλά κι ένα πρωτοπόρο σύστημα ηλεκτρονι-
κής τραπεζικής. Στο εξωτερικό η Εγνατία είχε σημαντική παρουσία με καταστήματα στη Ρουμανία.
Οταν ο οικογενειακός φίλος των Θεοχαράκηδων, κ. Μαμιδάκης, πούλησε τα ποσοστά του στην Εγνατία Τράπε-
ζα, κυκλοφόρησαν στην αγορά φήμες για «κόντρες» μεταξύ των βασικών μετόχων στην Εγνατία. Επιχειρη-
ματίας που γνωρίζει τον ιδιοκτήτη της «Νissan» υποστηρίζει ότι «πάντοτε ήθελε να είναι ο απόλυτος κυ-
ρίαρχος στις επιχειρήσεις σε σημείο εγωισμού». Γιαπαράδειγμα, μια γαλλική τράπεζα είχε ενδιαφερθεί για
την Εγνατία, αλλά το γεγονός μάλλον το γνώριζε μόνο
ο κ. Θεοχαράκης. Την ίδια δυσκολία προσέγγισης είχε
και ο τραπεζίτης κ. Ανδρέας Βγενόπουλος,
της Marfin, η οποία απέκτησε το 10% στην Εγνατία
Τράπεζα. Ωστόσο, με το σημερινό management ο κ.
Θεοχαράκης Ειχε καταφέρει να βρει το σημείο «ισορ-
ροπίας» με τους υπόλοιπους μετόχους.Η εγνατία πλέον
ανήκει στον όμιλο MARFIN.
Η εριοϋφαντουργία «Δημητριάδης»
Ακόμη και η εριοϋφαντουργία «Δημητριάδης» προσέφερε κέρδη στον κ. Θεοχαράκη, γιατί γνώριζε να
περιμένει. Ενα άλλο όμως χαρακτηριστικό για το οποίο όλοι τον παραδέχθηκαν στη συμφωνία με τη «Δημη-
τριάδης», είναι η δεινή διαπραγματευτική ικανότητα, η οποία «τσακίζει» τα νεύρα όλων όσοι θέλουν να κάνουν παζάρια μαζί
του. Ο κλάδος των υφασμάτων είχε εισέλθει σε ύφεση και η «Δημητριάδης» εμφανίζει ζημίες. Ο κ. Θεοχα-
ράκης επέμεινε και συνέχισε να χρηματοδοτεί την εταιρεία, η οποία είχε μεταφέρει την παραγωγική της δρα-
στηριότητα εκτός Αθηνών. Βρισκόμαστε στο 1998 και η χρηματιστηριακή άνθιση που ξεκίνησε με την υπο-
τίμηση της δραχμής έχει ανοίξει την όρεξη πολλών.
Οι πρώτοι που πλησίασαν τον κ.Θεοχαράκη στην Ελλάδα για την εξαγορά της «Δημητριάδης» ήταν οι μέ-
τοχοι μιας γνωστής αντιπροσωπίας ιταλικών ενδυμάτων. Ακολούθησε ο κ. Γιώργος Μπατατούδης, χωρίς
ωστόσο να επιτύχει τίποτα αφού οι δύο «εξέπεμπαν» σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος.
Ενδιαφέρον επιδεικνύει και ο επιχειρηματίας κ. Λάζαρος Εφραίμογλου, αλλά τελικώς ο κ. Θεοχαράκης πωλεί
το ακίνητο της εταιρείας στην Αχαρνών στην κατασκευαστική εταιρεία «Stabilton», η οποία ανήκε στον πρώ-
ην εκδότη κ. Μιχάλη Ανδρουλιδάκη.
H νομική, όμως, υπόσταση της εταιρείας διατηρείται, δηλαδή το «κέλυφος» που ενδιαφέρει όλους όσοι θέ-
λουν να εισέλθουν διά της πλαγίας οδού στη Σοφοκλέους. Το 1999 τον κ. Θεοχαράκη πλησιάζει μια ομάδα πρώην
τραπεζιτών, η οποία θέλει να δημιουργήσει έναν όμιλο συμμετοχών.
Υστερα από τις πρώτες διαπραγματεύσεις η μετοχή της «Δημητριάδης» ξεκινά μια ξέφρενη πορεία που ανά-
γκασε την τότε διοίκηση του Χρηματιστηρίου να παρέμβει. Τότε το αφεντικό της «Nissan» αφήνει τη δική του
«πινελιά» στη συμφωνία των μετέπειτα, «Αθηναϊκών Συμμετοχών».
Πληροφορείται ποιοι επιχειρηματίες θα συμμετάσχουν στο σχήμα και εκδηλώνει ενδιαφέρον να παραμείνει
με ένα μικρό ποσοστό στην εταιρεία. «Ως παλαιός επιχειρηματίας, θέλει να είναι πρώτος, να τα ελέγχει όλα και στις
διαπραγματεύσεις είναι σκληρός», αναφέρει επιχειρηματίας που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις. Τελικώς, ο
κ. Θεοχαράκης πωλεί την εταιρεία
στους επιχειρηματίες κυρίους Μίνωα
Κυριακού, Ευάγγελο Μυτιληναίο,
Μιχάλη Παπαέλληνα, Ανδρέα Κο-
ρασίδη. Μια άλλη εταιρεία από την οποία αποκόμισε
σημαντικά κέρδη ήταν η επένδυσή του στην εταιρεία
«Hyatt», ύστερα από προτροπές του επιχειρηματία
κ. Αθανάσιου Λασκαρίδη. Η πορεία της «Ηyatt» ήταν
επιτυχημένη και ο κ. Θεοχαράκης πραγματοποίησε
σημαντικά κέρδη από την πώληση του ποσοστού.
-------------------------------------------------------------------
■ Αυτό το οποίο δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι ότι ο όμιλος εταιρειών «Θεοχαράκη»
κατέχει και την αντιπροσωπία της «Peugeot» στην Ελλάδα, τη «Lion Hellas», αλλά και τη
διανομή προϊόντων μιας σειράς άλλων γνωστών αντιπροσωπιών.
Η «Lion Hellas» τα τελευταία χρόνια έχει κατακτήσει σημαντικά μερίδια αγοράς.
Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, η «Peugeot» την έβδομη θέση από
πλευράς πωλήσεων σε πανελλαδικό επίπεδο, ενώ έχει λάβει και βραβεία για την
ποιότητα υπηρεσιών που προσφέρει. Διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας είναι ο
γαμπρός του κ. Νίκος Μήλιος, σύζυγος της κυρίας Μπέτυς
Θεοχαράκη, η οποία επίσηςδραστηριοποιείται στη «Lion
Hellas».
■ Η κυρία Θεοχαράκη συμμετέχει και ως μέλος στο δι-
οικητικό συμβούλιο της Εγνατίας Τράπεζας. Η δεύτερηκόρη του ιδιοκτήτη της
«Nissan» βρίσκεται πιο κοντά στις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις του πατέρα της.
Πρόκειται για την ιστορικό τέχνης, την κυρία ΑννίταΘεοχαράκη. Σπούδασε
στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και η διατριβή της είχε ως θέμα
τον «αρχαίο οχυρωματικό περίβολο των Αθηνών και τη διαχείρισή του».
■ Η κυρία Θεοχαράκη είναι παντρεμένη με τον κ. Θάνο Παπαδόπουλο, o οποίος είναι
διευθύνων σύμβουλος της «Chevellas», η οποία αντιπροσωπεύει τα αυτοκίνητα Chevrolet.
Στη «Nissan» και την Εγνατία Τράπεζα εργάζονται επίσης και τα ανίψια του κ. Θεοχαράκη. Ο κ.
Τάκης Θεοχαράκης δραστηριοποιείται στη «Nissan», ενώ ο κ. Νίκος Θεοχαράκης στην Εγνατία
Τράπεζα.
■ Το 1976 η οικογένεια Θεοχαράκη ιδρύει τη ναυτιλιακή εταιρεία «Teo Shipping Corporation». Oλα τα
πλοία της ναυτιλιακής ταξιδεύουν υπό ξένη σημαία.
■ Επίσης, διαθέτει την εισαγωγική εταιρεία φυτικών καλλυντικών «Τεορός ΑΒΕΕ», η οποία είναι απο-
κλειστικός αντιπρόσωπος των καλλυντικών Yves Roscher. Στον όμιλο ανήκουν η κατασκευαστική
εταιρεία ΤΕΟΔΟΜΗ ΑΚΤΕ.
■ Στον Βόλο υπάρχει η εταιρεία «Tecom», η οποία ιδρύθηκε το 1982 και παράγει καθίσματα
για αυτοκίνητα.
■ Σημαντικό ρόλο στον όμιλο έχει και η «Teotec», η οποία ασχολείται με την προηγμένη τεχνολογία.
■ Ο κ. Θεοχαράκης είναι εκ των μετόχων της «Διολκός ΑΕΕΧ», η οποία ξεκινά τις διαδι-
κασίες συγχώνευσης με την εταιρεία «Solvency» όπου συμμετέχει ο Ελληνοαμερικανός επι-
χειρηματίας κ. Γιάννης Ρήγας και η Τράπεζα Πειραιώς.
■ Στον έλεγχο του κ. Θεοχαράκη βρίσκεται επίσης και το 30% του νοσοκομείου «Metropolitan».
πηγη:πρωτο θεμα
*πολλά απο τα στοιχεία που γράφονται μπορεί να εχουν αλλάξει απο το 2006 και μετά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου