ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ 2008
Τυχαία επιλέγουμε έναν απολογισμό επίσημο του Ελληνικού κράτους του 2008 καταρτισμένο επί κυβερνήσεως ΝΔ. Θεωρείται ένας από τους πιο επιβαρυμένους του σύγχρονου Ελληνικού κρότους. Άρα τυχαία επιλέγουμε μεταξύ των πιο δύσκολων και επιβαρυμένων απολογισμών , έτσι ώστε να αποκλείσουμε την πιθανή υποψία του ευνοϊκού δείγματος.
Η βασική πηγή εσόδων ενός κράτους είναι η φορολογία. Λέγοντας φορολογία εννοούμε την άμεση (πχ φόρος εισοδήματος) και την έμμεση (πχ ΦΠΑ). Άρα αποτελεί φόρο επί του εισοδήματος και του πλούτου της οικονομίας και επί των συναλλαγών που λαμβάνουν χώρα σε αυτήν. Σε μια οικονομία με μικρή παραγωγική βάση!
Προϋπολογίστηκαν Συνολικά φορολογικά έσοδα 52,1 Δις Ευρώ και στον απολογισμό έχουμε ότι εκτελέστηκαν τα 47,45 Δις Ευρώ. Το μέγεθος της απόκλισης ήταν 4,6 Δις και σε αυτό έχουμε και την λεγόμενη φοροδιαφυγή. Είναι προφανές ότι ακόμα και αν το συνολικό ποσό αποδοθεί σε αυτήν , τότε δεν ξεπερνά το 8,9%!
Ας πάρουμε από την άλλη μεριά το σύνολο των Δημόσιων Δαπανών. Όλων των Δημόσιων Δαπανών πλην εκείνων της εξυπηρέτησης του Δημοσίου Χρέους ( τόκοι και χρεολύσια). Αυτό αφορά όλα τα μεγέθη όπως μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, έργα, υγείας, κτλ, κτλ και επιπλέον όλες τις οικονομικές στηρίξεις σε ιδιώτες, τράπεζες, κοινωνικές ομάδες. Μέσα σε αυτό εμπεριέχονται ο τεράστιος Δημόσιος τομέας, η αλόγιστη σπατάλη , η κακοδιαχείριση , οι προμήθειες κτλ , κτλ. Πόσο είναι αυτό το ποσό; Το 2008 αυτό προϋπολογίστηκε στο μέγεθος των 54,4 Δις και απολογίστηκε στα 54,176 Δις με μια ελάχιστη απόκλιση των 0,4 % ή 0,23 Δις.
Άρα η απόκλιση μεταξύ Συνολικών φορολογικών εσόδων που πραγματοποιήθηκαν και Συνολικών Δημόσιων Δαπανών είναι της τάξης των 6,8Δις Ευρώ! Και για να μην βιαστεί κανείς να συμπεράνει ότι έστω και τέτοιου μεγέθους παραμένει υπαρκτή ,θα υπενθυμίσω ότι λάβαμε υπόψη μια μόνο πηγή εσόδων του Δημοσίου , σκόπιμα γιατί αυτή δεν μπορεί να αλλοιωθεί! Το Δημόσιο όμως πέρα από την φορολόγηση , έχει τεράστια ακίνητη περουσία, συμμετοχές σε επιχειρήσεις, πλουτοπαραγωγικές εκμεταλλεύσεις, Δημόσιες επιχειρήσεις , διόδια, και, και ,και…..Οι δαπάνες λειτουργίας τους έχουν επιβαρύνει το μέγεθος της Συνολικής Δαπάνης που λάβαμε υπόψη μας. Ε, να μην έχει όλος αυτός ο πλούτος που τον εποφθαλμιούν τα ιδιωτικά συμφέροντα προσδοκώντας και εκβιάζοντας για ιδιωτικοποιήσεις , κάποιο ελάχιστο όφελος;
Πράγματι ανατρέχοντας στο απολογισμό του 2008 αυτό το μέγεθος θα το δούμε στα μη φορολογικά έσοδα και στα ειδικά μη φορολογικά έσοδα. Το μέγεθος όπως ήταν αναμενόμενο ,είναι μικρό. Αλλά είναι 4,7 Δις. Μας μικραίνει την απόκλιση στα 2,1 Δις Ευρώ.
Το 2008 έχει επιλεγεί γιατί ο εξορθολογησμός και η συρρίκνωση του Δημόσιου τομέα δεν είχε αποφασιστεί καν. Έχουμε όλα τα φαινόμενα παθογένειας της ελληνικής οικονομίας . Κακοδιαχείριση , κατασπατάληση, προμήθειες, τεράστιο Δημόσιο τομέα, σκάνδαλα, μη εκμετάλλευση της τεράστιας Δημόσιας περιουσίας, μαγειρέματα στατιστικών στοιχείων, και ότι άλλο μπορεί κανείς να επικαλεστεί. Το βασικό μέγεθος που προσμετρήσαμε είναι εκείνο του απολογισμού των Συνολικών φορολογικών εσόδων. Αυτό είναι αδύνατο να αλλοιωθεί προς τα πάνω ! Είναι οι φόροι που πραγματοποιηθήκανε, την δεδομένη περίοδο , με το δεδομένο φορολογικό σύστημα! Παρόλα αυτά είναι σαφέστατο ότι και αυτές τις τρέχουσες συναλλαγές , αυτή η κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας μπορεί να την εξυπηρετήσει! Το επιχείρημα των υπερασπιστών του δανεισμού είναι πέρα για πέρα ψεύτικο! Στηρίζεται μόνο σε ένα γεγονός , την άγνοια και την ανοησία των ακροατών του!
Για όσους επιμένουν να είναι δύσπιστοι μετά τα παραπάνω , μόνο και μόνο γιατί θέλουν να μην πιστέψουν το αληθές , ακολουθεί το επίσημο και Δημόσια αναρτημένο έγγραφο του απολογισμού του 2008 από την Ελληνική Στατιστική υπηρεσία.
http://www.minfin.gr/budget/2010/isolog/PDFisolog/1.4.pdf
Το δεύτερο «ατράνταχτο» επιχείρημα των υπερασπιστών του δανεισμού και των φορέων του είναι ότι αν πάψει να εξυπηρετεί τα ήδη υπάρχοντα δάνεια το Ελληνικό Δημόσιο , τότε αυτό θα πάψει να έχει την δυνατότητα να δανείζεται και θα καταρρεύσει. Με άλλα λόγια αν κηρύξει πτώχευση , τότε δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει τις τρέχουσες συναλλαγές του. Αν δεν δανειστεί και δεν πληρώνει τα δάνεια που ήδη έχει, η εικόνα της Δημόσια οικονομίας θεωρητικά θα είναι η παραπάνω. Σε αυτήν είναι σαφές ότι οι τρέχουσες συναλλαγές μπορούν να πραγματοποιούνται! Βέβαια τονίζω το θεωρητικά γιατί εδώ θα πρέπει να γίνει μια επιπλέον εκτίμηση. Σε τι βαθμό οι Δανειστές του Ελληνικού Δημοσίου προέρχονται από τη εγχώρια αγορά; Επειδή μια ρεαλιστική απάντηση θα απαιτούσε την πλήρη γνώση του μεριδίου αυτών των εγχώριων Δανειστών , το ποιοι ακριβώς είναι, το πόσο αυτοί αποτελούν πραγματική απώλεια στην Ελληνική οικονομία, το πόσο αυτοί επιδοτούνται με το μέγεθος των Συνολικών Δαπανών και πόσο εισφέρουν στο μέγεθος των Συνολικών Εσόδων –στοιχεία που κανένα Δημόσιο δεν τολμά να τα δώσει με διαφάνεια προς κοινή ενημέρωση-δεν θα υποστηρίξω κάποια θέση. Θα υπενθυμίσω όμως το γεγονός της στήριξης των Ελληνικών Τραπεζών και των Δημόσιων ταμείων από το προϋπολογισμό του Κράτους με χορηγίες μεγάλων ποσών άνευ αντίτιμου. Καθώς επίσης το παράδοξο να επιχορηγείς τον δανειστή σου με δωρεές , αλλά εκείνος να διεκδικεί στο ακέραιο την αποπληρωμή του δανείου σου!
Δανεισμός
Σύμφωνα με την έκθεση του Υπ. Οικονομικών , στην λήξη του 2008 το Δημόσιο Χρέος ήταν 262,3 Δις Ευρώ , αυξημένο κατά 9,39% σε σχέση με το 2007 που ήταν 239,8 δις ευρώ. Σχεδόν 22 δις ευρώ απαιτήθηκαν επιπλέον .
Πως εξυπηρετήθηκε ο δανεισμός
Οι τόκοι που καταβλήθηκαν το 2008 ήταν 11,2 δις . Τα χρεολύσια που αποπληρώθηκαν ήταν 51,9 δις. Από αυτά τα 25,6 αφορούν βραχυπρόθεσμους τίτλους και τα 26,2 ομόλογα και λοιπά δάνεια (μακροπρόθεσμο δανεισμό). Στο τμήμα των εσόδων , στα πιστωτικά έσοδα βλέπουμε και την πηγή αποπληρωμής αυτών . Εκδόθηκαν νέοι βραχυπρόθεσμοι τίτλοι 29,9 δις και νέα ομόλογα και δάνεια (μακροπρόθεσμα) 35 δις. Συνοπτικά, ο δανεισμός που εξυπηρετήθηκε ήταν μεγέθους 63,1 δις και συνέβηκε αυτό με έκδοση νέου δανεισμού ύψους 64,9 δις. Έχουμε δηλαδή το 2008 την απαίτηση καταβολής του 25% του Συνολικού Δημόσιου χρέους! Πως μπορεί να συμβαίνει αυτό; Αν θεωρητικά μπορούσε να καλύψει το Ελληνικό κράτος αυτήν και για μια 4ετία θα είχαμε την εξόφληση του Δημοσίου χρέους;
Η αδυναμία του Κράτους να αποπληρώσει τον δανεισμό του τον οδηγεί σε νέο δανεισμό. Και μάλιστα σε σχεδόν ισόποσο δανεισμό! Δεν δανείζεται περισσότερα για να καλύψει και κάποιο άλλο έλλειμμα σε τρέχουσες συναλλαγές! Άλλη μια απόδειξη ότι αυτό το αχόρταγο και σπάταλο κράτος μπορεί να αυτοχρηματοδοτήσει ακόμα και τον χειρότερο του εαυτό!
Ο ισόποσος δανεισμός δεν σημαίνει ότι το Δημόσιο χρέος διατηρείται σταθερό. Πολύ απλά το συνολικό μέγεθος του ετήσιου δανεισμού αποπληρώνει τα χρεολύσια και τους τόκους. Η μείωση του χρέους αφορά μόνο το ποσό των χρεολυσίων και όχι τους τόκους που είναι η «αμοιβή» του δανειστή. Το νέο όμως δάνειο είναι συνολικά χρέος! Έτσι έχεις μια διόγκωση του Συνολικού χρέους σου και κατά το ποσό των τόκων. Με την τακτική της αποπληρωμής του χρέους με ισόποσο δανεισμό , ένα μικρό χρέος μπορεί πολύ σύντομα να γιγαντωθεί! Και αυτό φαίνεται και το 2008 όπου έχουμε 9,39% αύξηση χρέους! Το κατά πόσο αυξάνεται το χρέος εξαρτάται άμεσα και από το πόσο τόκο καταβάλεις, με τι επιτόκιο έχεις δανειστεί.
Εδώ μπορεί εύκολα να φανεί ότι μόνο ένας πλεονασματικός απολογισμός και μάλιστα κατά τουλάχιστον το ποσό του τόκου , μπορεί να οδηγήσει σε σταθεροποίηση ή σε μείωση του χρέους. Άρα το ζήτημα δεν είναι ότι στην Ελληνική οικονομία δεν μπορούν να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες , αλλά ότι δεν μπορεί να έχει το πλεόνασμα εκείνο για να πληρώσει τους τόκους του προηγούμενου χρέους και να αποπληρώσει και τμήμα του χρέους.
Τα παραπάνω σε τίποτα δεν μπορούν να θεωρηθούν ως επιχειρήματα υπεράσπισης ενός διεφθαρμένου και σπάταλου Ελληνικού Κράτους. Όμως αποτελούν μια απάντηση σε όσους έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι καταναλώνουμε ως κράτος περισσότερα από όσα παράγουμε. Ότι χωρίς τον δανεισμό δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει η Ελληνικό κράτος, ότι θα καταρρεύσει η οικονομία!
ΕΣΟΔΑ
Το 2008 η βασική πηγή εσόδων είναι η φορολογία. Το ποσό των 47,4 δις αποτελεί το 90% των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου. Η επιχειρηματική δράση του κράτους και τα έσοδα από τις εκμεταλλεύσεις της περιουσίας του είναι 1,7 δις. Περίπου 3% των τακτικών του εσόδων! Πως γίνεται αυτό;
Πως γίνεται από μια τεράστια και αμύθητη περιουσία , που η «αξιοποίηση» μέρους της θα μας φέρει 50 δις σε 3 χρόνια, που κάποιοι μόνο την ακίνητη περιουσία την αποτιμούν σε 120 δις, που μόνο πχ τα ΕΛΠΕ που βάλθηκαν να τα ιδιωτικοποιήσουν είχαν κερδοφορία 200 εκατ. ευρώ πριν , που έχει συμμετοχές σε Τράπεζες ( Εθνική, ΤΤ,Αγροτικη, Εμπορική,κλτ) , σε επιχειρήσεις εισηγμένες ΟΠΑΠ,ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, κτλ με ετήσια μερίσματα ,που έχει εισπράξει από πλήθος διοδίων , και πλήθος άλλων εκμεταλλεύσεων να έχουν 1,7 δις όφελος;
Είναι απλά το κράτος ένας «κακός» , αυτοκτονικός επιχειρηματίας; Ασχέτως από την κριτική του ,το βέβαιο είναι ότι η πραγματική εκμετάλλευση αυτής της περιουσίας θα μπορούσε να ήταν μια βασική πηγή ενός σημαντικού ποσού στα Τακτικά Έσοδα του Ελληνικού Κράτους. Και αναφέρομαι στην πραγματική εκμετάλλευση χωρίς το φαγοπότι της διαφθοράς, της διαπλοκής και της εξυπηρέτησης, καθώς επίσης και χωρίς το ξεπούλημα της για να εγγραφούν σε κάποιο μόνο ετήσιο απολογισμό έσοδα.
Η αναφορά στο θέμα της φορολογίας ως ουσιαστικά μοναδική πηγή εσόδων , με το δεδομένο φορολογικό σύστημα, αφορά ένα θέμα που δεν μπορεί να αναλυθεί εδώ.
Δαπάνες
Από την τακτική έκθεση του Υπ. Οικονομικών μπορούμε να έχουμε και μια εικόνα της διάρθρωσης των εξόδων του. Το που ξοδεύει τα έσοδα του το Ελληνικό Κράτος.
Οι αμοιβές του συνόλου του προσωπικού του Δημόσιου Τομέα αποτελούν το ποσό των 15,5 δις ευρώ. Πρόσφατα εκφράστηκε η εκτίμηση ότι αποτιμάται σε περίπου 900.000 απασχολούμενους. Άρα το 1/3 των συνολικών εσόδων διοχετεύεται στους μισθούς των Κρατικών λειτουργών. Αν σε αυτό αθροίσουμε και τα 6 δις των συντάξεων των δημοσίων λειτουργών τότε το μέγεθος είναι 21,5 δις ευρώ. Το μισό σχεδόν μέγεθος των συνολικών τακτικών εσόδων του Ελληνικού κράτους δαπανάται σε νυν και τέως κρατικούς λειτουργούς!
Στις μεταβιβαστικές πληρωμές δαπανήθηκαν 16,6 δις. Εδώ καμία επεξηγηματική αναφορά δεν υπάρχει στην έκθεση. Ποιες είναι αυτές; Μεταβιβαστικές πληρωμές μπορούν να είναι από τα βοηθήματα σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που δίνονται στη βάση μιας κοινωνικής πολιτικής , έως τα «βοηθήματα» σε επιχειρήσεις , Τράπεζες κτλ. Δεν θα έπρεπε να γνωρίζουμε την ακριβή τους διάρθρωση , όταν αφορά το 1/3 του ποσού των Τακτικών Εσόδων;
Το υπόλοιπο ποσό είναι αυτό που χρηματοδοτεί όλες τις άλλες δαπάνες λειτουργίας και ανάπτυξης της Ελληνικού Κράτους χωρίς την συμμετοχή των αμοιβών των υπηρεσιών των δημόσιων λειτουργών. Από Δημόσιες επενδύσεις, αμυντικές δαπάνες , νοσοκομειακές, παιδείας , κτλ Λιγότερο από το 20% των τακτικών εσόδων του Κράτους! Βέβαια και αυτό το ποσό δεν είναι ακριβές και αν αφαιρεθούν οι πρόσθετες παροχές και άλλα μεγέθη θα προκύψει κατά πολύ μικρότερο.
Τα παραπάνω ποσά με αυτήν την κατανομή μπορούν και καλύπτονται στο σύνολο τους από τα τακτικά έσοδα του Ελληνικού Κράτους! Μια κατανομή σε πολλά της τμήματα απροσδιόριστη στην οποία το 50% των εσόδων δαπανάται στην αμοιβή των νυν και τέως λειτουργών του .
Αν το κράτος μπορούμε να το δούμε σαν μια επιχείρηση , τότε αυτή θα διανυμένε το 50% των εσόδων της στο εργατικό της δυναμικό! Αυτό μόνο μέσα από μια «σοσιαλιστική» θεώρηση μπορεί να ερμηνευτεί. Τελικά τι έγινε; Μήπως πήραν οι εργάτες αυτής επιχείρησης την τύχη της, στα χέρια τους;
Βέβαια η διανομή των εσόδων δεν γίνεται ομοιόμορφα, αλλά στη βάση μιας δομής και ιεραρχίας. (Το σχόλιο μόνο ειρωνικά μπορεί να εκληφθεί)
Η εικόνα που προκύπτει από την παραπάνω έκθεση μόνο ενδεικτική μπορεί να είναι. Μεγάλα τμήματα εσόδων και δαπανών δεν αποτυπώνονται σε ένα απολογισμό. Και από όσα αναφέρονται πολλά είναι απροσδιόριστα. Όμως είναι η έκθεση που επίσημα καταθέτει η Ελληνική Κυβέρνηση και πολλά συμπεράσματα μπορούν να διεξαχθούν. Επαναδιατυπώνοντας συνολικά ορισμένα που πλέον είναι οφθαλμοφανές είναι ότι το Ελληνικό Κράτος είναι ικανό να χρηματοδοτήσει και τον χειρότερο του εαυτό. Ότι καμία άρνηση πληρωμής του χρέους δεν είναι ικανή από μόνη της να οδηγήσει σε κατάλυση του. Το Ελληνικό κράτος καταβάλει τεράστιες προσπάθειες προκειμένου να μην αποκομίζει κέρδη από την περιουσία του. Ο δημόσιος τομέας αποτελεί ένα μόρφωμα δυσανάλογο με το αναγκαίο μέγεθος , που μέχρι και στις μέρες μας αυτοεπιβραβέβεται με αμοιβές που αγγίζουν τα μισά από τα έσοδα του Κράτους.
ΤΟ ΑΕΠ
Απαραίτητο είναι να διευκρινίσουμε μια αλχημία που συμβαίνει. Στο ΑΕΠ προσμετρώνται ως έσοδα όλα τα πιστωτικά έσοδα! Δηλαδή το ποσό π.χ το 2008 των νέων δανείων (βραχυχρόνιοι και μακροχρόνιοι τίτλοι) των 64,9 δις ευρώ! Έτσι μιλάμε για ΑΕΠ ύψους 120 δις ευρώ , ενώ τα 65 δις δεν είναι πραγματικά έσοδα αλλά τα νέα ετήσια δάνεια! Όταν λοιπόν κάποιος θελήσει να μιλήσει για τις δαπάνες πλήρωμών π.χ των Δημοσίων υπαλλήλων , θα αναφερθεί ως ποσοστό στο ΑΕΠ δηλ 13-14% του ΑΕΠ. Όμως αφού τα μισό ποσό του ΑΕΠ δεν είναι πραγματικά έσοδα , τότε το ποσοστό αυτό ειναι διπλάσιο , ως ποσοστό επί των πραγματικών εσόδων! (χωρίς τους συνταξιούχους Δ/Υ)
Επίσης είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί ότι είναι λανθασμένη η εντύπωση ότι οι Δημόσιοι Υπαλληλοι είναι περισσότεροι από ότι θα έπρεπε και ότι έχουμε τους περισσότερους Δ/Υ σε όλη την Ευρώπη! Το ότι ο Δημόσιος Τομέας είναι υπερμεγέθης ως δαπάνη δεν οφείλεται στον δήθεν πολυπληθή αριθμό των απασχολούμενων στο Δημόσιο Τομέα. Προς απόδειξη αυτού παραθέτω την κατανομή ως ποσοστό επί του πλυθησμού των Δ/Υ στις χώρες της Ε.Ε , που δείχνει ότι είμαστε και λίγο πιο κάτω από τις υπόλοιπες χώρες. Τα αίτια της σπατάλης θα πρέπει να αναζητηθούν στην διάρθρωση αυτής της δαπάνης. Στις απολαβές των υψηλόβαθμων κρατικών λειτουργών και όχι στον κανονικότατο αριθμό των απασχολούμενων. Καλό θα ήταν να είχαμε μια μελέτη σύγκρισης αυτών των απόλαβών στις χώρες της Ε.Ε με τον δικό μας.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Το ποσοστό των ΔΥ επί του συνολικού εργατικού δυναμικού σε διάφορες χώρες του δυτικού κόσμου , με στοιχεία του ILO ( Διεθνούς Ινστιτούτου Εργασίας), http://laborsta.ilo.org/STP/guest, και στη σελίδα Public Sector Employment, όπου σαν Public Sector υπολογίζονται οι:
* Government units,
* Social security funds,
* Other no profit institutions,
* Publicly owned enterprises
Βρίσκουμε ότι το ποσοστό των Δημοσίων Υπαλλήλων στις παρακάτω χώρες ισούται με
Σουηδία (2006): 33.8%
Δανία (2008): 32.3%
Γαλλία (2006): 29%
Ολλανδία (2007): 27%
Φινλανδία (2006): 26.8%
ΕΛΛΑΔΑ (2008): 22.3%
Μ. Βρετανία (2006): 20.2%
Καναδάς (2008): 20%
Αμερική (2008): 16.4%
Ισπανία (2008): 14.6%
Ιταλία (2007): 14.4%,
Γερμανία (2007): 14.3%
** Ως μεγεθος Δ/Υ στην Ελλάδα για το 2009 έχουμε επί συνόλου 4.582,5 εκατομμυρίων εργαζομένων, οι ΔΥ είναι 1.022,1.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πηγές :
http://www.minfin.gr/budget/2010/isolog/PDFisolog/1.4.pdf
http://www.minfin.gr/budget/2010/isolog/PDFisolog/1.3.pdf
Μερικές απεικονίσεις διευκρινιστικές:
(από έκθεση του Υπ.Οικονομικών που υπάρχει στις πηγές)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου